حسينا – فقط يا حسين
سایت مداحی – لطميات – Azza

من علی اکبرم با ندای حسین
میروم تا کنم جان فدای حسین

مکتب کربلا درس سازندگی است 2
درس حریت ودرت آزادگی است

خادمی دربش 2 بهترین زندگی است
امن وآسایشم در لوای حسین

قتلگه گشته چون حجله ی شادیم
شد کفن عاقبتت رخت دامادیم

در طریق حسین مادرا راضیم
رهسپارم سوی کربلای حسین

عازم رزم کین نوجوان اکبر است
هیجده ساله کو شبه پیغمبر است

ثانی باب خود لاله ی اظهر است
او که باید رود از قفای حسین

کشته گردم چو من با همه یاوران
از ستمهای بیحد خودکامگان

میروم زین جهان سوی باغ جنان
عاشقم عاشق کربلای حسین

بی پسر گشته لیلا ومجنون شده
از غم مرگ اکبر جگر خون شده

دیده ی زینب از داغ او خون شده
لاله ی پرپر دلربای حسین

نخل امید لیلا علی جان توئی
پاره ی جان فرزند زهرا تودئی

یاور با وفا 2 مرد میدان توئی
نام تو یور کشته های حسین

حلالم کن تو ای مادر روانم سوی میدان
چو پیمان با خدا بستم دگر سیرم از این دنیا
مهیّای نبردم من براه یاری مولا
حسین را من چسان بینم میان دشمنان تنها
کفن پوشیده ام مادر برای دادن جان
لباس رزم پوشیدم بجای رخت دامادی
به رنگ خون بستم من حنای حجله ی شادی
نمی بینم دگر مادر ترا از امن نما یادی
ز خون خویش سازم من معطر این بیابان
بیا ای مهربان مادر در این هنگامه ی آخر
بگیرم اندر آغوشت بحال زار من بنگر
بود این آخریت دیدار ندارم طاقتی دیگر
روانم تا شوم ملحق به خیل شیرمردان

لاله ی خونین کم ای تازه جوانم   علی تازه جوانم 2

اندر عزایت نوحه گر بهر تو نالم علی بهر تو نالم
ای مه لقا ای غرقه خون بهر تو گریم علی بهر تو گریم

نعش تو را جان پدر گیرم همی بر علی گیرم همی بر
آرام جانم ای علی آه وفغانم علی آه وفغانم

ای نوگل پرپر شده در خون شاور علی در خون شناور
ای آفتاب منکسف ای نور انور علی ای نور انور

سیلاب اشک بهرت روان از دیده ی تر علی از دیده ی تر
بهر شهیدان همه در آه ونوایم علی آه ونوایم

مظهر مردانگی ای روح رشادت علی روح رشادت
در دل تو عشق خدا فیض شهادت علی فیض شهادت

اسوه ی ایثار وشرف مرد شجاعت علی مرد شجاعت
بهر تو باشد همه این اشک روانم علی اشک روانم

آه دگر نشنوم آه زمزمه هایت علی زمزمه هایت
صوت مناجات تو وسوز دعات علی سوز دعایت

عشق خدا برده ز کف تاب وتوانت علی تاب وتوانت
ناله ی جانسوز من ای آب بقایم علی آب بقایم

چون عازم میدان شد آن شبه پیمبر علی شبه پیمبر
در دشت وصحرا جلوه کرد چون مهر خاور علی چون مهر خاور

تنها روان در قتلگه باشوکت وفر علی با شوکت وفر
غرقه بخون بیکفنم روح روانم علی روح روانم

نام تو آواز خدا ای مه بی سر علی ای مه بی سر
کشته ی میدان وفا لاله ی پرپر علی لاله ی پرپر

همسفران را تو بُدی سرمد ویاور علی سرمد ویاور
داغ غمت برده ز کف تاب وتوانم علی تاب وتوانم

نور چشمانم   ماه تابانم   ای علی اکبر  ای علی اکبر

در عوض جای رخت دامادی   شد کفن بر تو خلعت شادی
غرقه خون گشتی اندرین وادی   بهر تو مادر سینه کوبانم
ای علی اکبر   ای علی اکبر

مادرا بر تو باغبان بودم   بارخ ماهت شادمان بودم
از کمالاتت کامران بودم   منخسف گشتی بدر رخشانم
ای علی اکبر   ای علی اکبر

پیکرت در خون غوطه ورگشته   مادر زارت بی پسر گشته
بر سر نعشت خونجگر گشته   آه وواویلا مونس جانم
ای علی اکبر   ای علی اکبر

منتظر باشد خواهرت صغرا   روز وشب دارد ناله وغوغا
بانوا گوید آه وواویلا   سوزم از داغت بدر رخشانم
ای علی اکبر   ای علی اکبر

خواهر از هجرت دیده تر باشد    بیکس وخوار هر نظر باشد
ذاکر از بهرت نوحه گر باشد  یکنظر فرما از محبانم
ای علی اکبر  ای علی اکبر

آرزویم بود از برای من   وقت پیری باشی عصای من
دامنت گردد متکای من   هجر رویت زد شعله بر جانم
ای علی اکبر   ای علی اکبر

عازم به میدانم ای جان جانانم یابن رسول الله
دیگر ندارم تاب ببینم چسان بابا حال پریشانت
ای خسرو خوبان سالار مظلومان جانها بقربانت

نستوه وبی پروا بانقد جان پویم مشی شهیدانت
بنما حلالم ای خورشید رخشانم یابن رسول الله

مولا حسین گفتا کای ماه دل آرا جانم علی اکبر
بر فرق عالم بادخاک سیه بعدت ای لاله ی پرپر

جانها بقربان سیمای دلبندت ای شبه پیغمبر
گفتا علی بابا مهر تو در جانم یابن رسول الله

ای نازنین بابا چون شیر وجان بر کف بهرت فدا کارم
تا جان بتن دارم دستم ز یاری تو بر نمیدارم

هر لحظه فرمایی آماده ی رزم خصم ستمکارم
گوشم بفرمانت مولا حسین جانم یابن رسول الله

بر دشمنان دین مردانه می تازم در صحنه ی پیکار
خصم ستگار را مبهوت سازم از جانبازی وایثار

در این دم آخر جانا ترا هستم من طالب دیدار
بابای مظلومم نور دو چشمانم یابن رسول الله

باشد که با ایثار جان خود سازم قرآن ودین زنده
گلزار ایمان را آب بقا باشم از نهر جوشنده

در قالب هستی خونم زند موج چون بحر خروشنده
عازم به سوی حق با عشق وایمانم یابن رسول الله

در دشت ودر صحرا باشم نمایان چون خورشید رخشنده
خصم ستمکار از جانبازیم گردد مغلوب وبازنده

کرببلا گردد سرمشق حق جویان آئین سازنده
بابای مظلومم نور دو چشمانم یابن رسول الله
خواهم که در راهت اهدا کنم جانم یابن رسول الله

ای پاره پاره پیکر  ،  داغ تو زد آتش مرا مادر علی اکبر

گفتا بزینب زار اکبر جوان لیلا
خواهم که جان ببازم عمه براه مولا

ده رخصت نبردم ای یادگار زهرا
گردد چسان بهتر از این فرصت مرامیّر 

عشاق خسته دل را  شوری به سر نشسته
از شوق وصل محبوب دارند دلی شکسته

هر یک ز قید وبند زنجیر تن گسسته
بزم عزیزان خدا از نور حق منور

بودی زمان شادی هم کامرانی تو
رحمی نکرد قاتل بر نوجوانی تو 

پر خون نمود این روی ارغوانی تو
چون بود آن ستمکار غافل ز خشم داور

ای عاشق سر افراز هنگام رزم وپیکار
اسطوره ی شجاعت گاه نبرد وایثار

نور خدای رحمان بر چهره ات پدیدار
لب تشنه جاندادی تو ای آرامجان مادر

اهل حرم دویدند از خیمه گاه بیرون
با آه وناله وغم با قلبهای محزون

فرق تو را دیده دیدند وروی پرخون
از آه زینب شد بپا شور وقیام محشر

حسينم اي عزاداران بدل داغ پسر دارم
در اين درياي خون افتاده من يکتا گهردارم

کجا افتادي از اين يوسف گلگون قباي من
بگوشت غرقه خون بابا نمي آيد صداي من

نمي باشد بخير وصلت عليجانم دواي من
ز داغت تا صف محشر رخ از خون توتر دارم

دگر بعد از تو اي بابا حيات من شود مشکل
بماند تا قيامت داغ تو بابا مرا در دل

عجب کردي علي اکبر ميان خاک وخون محفل
چگونه در محيط خون به تو تاب نظر دارم

بنه سر را بزانويم دمي پس خواب راحت کن
بيا جانا در آغوشم زماني استراحت کن

در اين صحراي پر دشمن زمن بابا حمايت کن
اميدم بود در دنيا نهالي نوثمر دارم

گذارم غرقه خون بابا برويم روي گلگونت
زنم بوسه پياپي من به لبهاي پر از خونت

بقربان لبان تشنه وآن درد افزونت
ببين اي نونهال من چه شامي بي سحر دارم

اي يوسف کنعانم ، اي شمع شبانم
اي نور دل زهرا ، اي لاله ي بستانم

سروچمن ليلا ، شيرين سخن ليلا
رفتي وبرون کردي ، جان از بدن ليلا

اي شبه رسول الله آرام دل وجانم

اي اکبر زيبايم ، اي سر ودل آرايم
مادر تو مرو ميدان ، منما تو گرفتارم

از بوي تو مدهوشم ، وزحٌسن تو حيرانم
از هجر تو دلخونم ، بي روي تو مجنونم

قربان وفاي تو ، اي قدّرساي توي
هجر تو بگرداند ، در کوه وبيابانم

رفتي تو مرا از دست ، پشت پدرت بشکست
بي روي تو مدهوشم ، بي وصل تو خاموشم

بنگر ز فراق تو ، در ناله وافغانم