08/11/2010
السلام عليک يا ابا عبدالله
السلام عليک يا ابا عبدالله
سبط خير الورى يا حسين يا حسين
شمع بزم ولا يا حسين يا حسين
خون پاک خدا يا حسين يا حسين
دٌرّ بحر سما يا ابا عبدالله
جان بقربان تو اي عزيز بتول
از تو شد جاودان دين پاک رسول
عالمي از غمت گشته زار وملول
با کام تشنه ات يا ابا عبدالله
چون بآب فرات لشکر حق رسيد
در گلستان دين نورشادي دميد
پر ثمر شد زنو نخل باغ اميد
شد جهان روشن از جلوه ي ثار الله
مکتب کربلا درس سازندگي است
درس حريّت ودرس آزادگي است
خادمي درش بهترين زندگي است
تربتش مسلخ عشق انصار الله
ای شه تشنه کامان کن نگاهی بحالم
خواهم اندر رکابت تشنه لب جان سپارم
کن حلالم عمو جان ونما شادمانم
سر وجانها بقربان تو ای نور یزدان
تو بحق حامیّ وقافله سالار دینی
سپه عاشقان را غمگار ومعینی
افتخار ووصیّ خاتم المرسلینی
حجت الله خلاقی ودریای ایمان
ندلم از غصه در دامت ودر این دار فانی
بعد مرگ عزیزان سیرم از زندگانی
ای که نور وچراغ ره صاحب دلانی
ای عمو وعده ی ما جایگاه شهیدان
دل زارم مرنجان من محزون یتیمم
بلبم آمده جان وزغم دل دو نیمم
خواهشم را پذیرای سرور نازنینم
نتوان دل بریدن ز توای مهر رخشان
راه من از کثرت دشمن ز هر سو بسته بود
داغها پی در پی وغمها به هم پیوسته بود
بسکه میدان درون خیمه آوردم شهید
بود سر تا پای من خونین وزینب خسته بود
هر شهیدی شاهکاری داشت در اینجا ولی
کارهایت ای ای برادر جان همه برجسته بود
تا به سوی خیمه برگردی مگر با مشگ آب
جام در دستش رقیه منتظر بنشسته بود
من تک وتنها گشودم راه قربانگاه تو
گر چه دشمن هرزمان در هر طرف یکدسته بود
بر زمین افتاده دیدم پیکرت را غرقه خون
مشگ خالی ودو دست وپرچمی بشکسته بود
پشت من از داغ جانسوزت برادر جان شکست
چونکه رکن نهضتم بر همتت وابسته بود
چونکه کوشیدم که دربرگیرمت ممکن نشد
بسکه دشمن جمله اعضایت زهم بشکسته بود
خواستم شاید ببندم چشمهایت را اخا
لیک پیش از من عدو با تیر چشمت بسته بود
26/10/2010
سر جدا پیکر جدایم السلام ای شهید کربلایم السلام
السلام ای رهبر آزادگان السلام ای سرور جان بر کفان
السلام ای سمبل خون وقیام زینب آمد ای برادر السلام
ای شهید کربلایم السلام
کربلا دانی برادر مرده ام کربلا دانی که سیلی خورده ام
کربلا دانی که زندانی شدم کربلا دیدی که مهمانی شدم
کربلا داغ برادر بر دلم ساربان آهسته ران این محملم
کربلا دیدی حسینم کشته شد نوجوانانش بخون آغشته شد
کربلا ماه بنی هاشم چه شد یادگار مجتبی قاسم چه شد
خامس آل عبایم السلام
کربلا بین شور وشینم را آمدم ای شهید کربلایم السلام
آمدم بهرت عزاداری کنم بر جوانان گریه وزاری کنم
ای برادر کو سرت کو پیکرت ای برادر کو علی اکبرت
ای برادر شهید کربلا ای بخون آغشته دشت بلا
جایمان خالی نبودیم کربلا تا بیبینیم خواهر خون خدا
یک طرف قبر علی اکبرش یکطرف صد پاره عون وجعفرش
یکطرف عباس نور دیده اش یکطرف سرو بخون غلتیده اش
ناله ی طفلان بابا مرده بین صورت نیلی سیلی خورده بین
آی اشک غم جاری در آن دشت قیام سرور آزادگان بر تو سلام
کربلا شد کشور الگوی ما
عاشقم بر کربلایت یا حسین میدهم جان را براهت یا حسین
ای شهیدان بخون غلطان سلام رهروان رهبر خوبان سلام
ای شهید کربلایم السلام
19/07/2010
شیعیان امشب عزای ما بود بهر علی
چون نماز آخرینش را بپا دارد علی
(صبحدم) آمد به مسجد پیشوای عالمین
بر قیام ایستاده در محراب طاعت شاه دین
لب گشود اوّل بنام کردگار عالمین
صوت الله اکبرش انداخت بر مسجد طنین
گفت خلاق عظیم تنها تو را دانم یقین
بر تمام کائنات قدرت ترا داند علی
من شهادت میدهم غیر از تو ای رب جهان
نیست خدا تنها توئی ای ذوالجلال لا مکان
من ثنا خوان تو ام از خالق کون ومکان
هم در این دار فنا هم در قیامت حمکران
خاتمه داد بر اذانش صاحب فضل سلیم
وارد احرام شد آن صاحب فضل عظیم
گفت از من دور کن وسواس شیطان رجیم
لب گشوده قلت بسم الله الرحمن الرحیم
پس بگفت الحمدلله بر خداوند کریم
چون ستایش را به تو تنها روا داند علی
آنکه در دنیا بود رحمان خدای یوم دین
پادشه دانم ترا ای مالک ملک یقین
یاری میخواهم ز تو ایاک نعبد نستعین
اهدنا الصراط به معنا خدای عالمین
چون هدایت از تو خواهد دائما اهل زمین
رهنمای هر دو عالم چون ترا داند علی
میگشایم لب به بسم الله الرحمن الرحیم
قل هو الله احد حقا ترا خواند علی
این بگفتا بر رکوع رفته امام لا فتی
زاده ی ملجم گرفته قبضه ی تیغ جفا
چون بلند از سجده اش شد رأس امام الاتقیا
تیغ کین را بر سر مولای دین زد از قفا
گشت منشق شیعیان فرق علی مرتضی
شیعیان قربان به سر زخم جفا دارد علی
جبریل در عالم معنا بگوید با فغان
خاک غم بر سر بریزید شیعیان ای شیعیان
کشته شد با تیغ کین امشب امام انس وجان
قد زهرا شد کمان از این مصیبت در جنان
شد یتیم امشب خدا اسلام وهم اسلامیان
با سر مجروح عبادت را بپا دارد علی
چرا امشب مسجد کوفه ساکت وآرام است وخاموش است
بپرسید از مسجد کوفه یار وغمخوار وسرور ماکو؟
مناجات وصوت جانسوز وخطبه ی گرم دلبر ما کو؟
امام ما ، پیشوای ما ، مقتدای ما ، رهبر ما
چرا امشب هر که را بینم با فغان وبا غم هم آغوش است
ندانستند امّت نادان قدر آن مولا حجّت داور
ولیّ الله یار پیغمبر مظهر عدل وفاتح خیبر
یتیمان را نور چشمان ودر همه اوقات باب وهم یاور
فغان وصد آه وواویلا عرش اعلی امشب سیه پوش است
کجا رفت آن نور قرآن ومعنی فهم وعقل واستدلال
سرافراز سرفرازان وشیر مرد کونبده ی اضلال
ملائک با سینه ی باز وشاد وآماده بهر استقبال
ندارم تاب چونکه مولا امشب پریشان حال است وبی هوش است
علی بود از بی کسی وبی یاوری با چاه محرم اسرار
پس از یک عمر رنج وبی تابی از ستمهای فرقه ی اشرار
کنون گردیده رها از غم شیر میدانها قائد احرار
امان از حال دل زینب کز غم بابا باربردوش است
امشب شب قدر است ویا شام قتل مولاست
هنگامه ی عظمی پیامت از رحیل مولا
محراب حق محروم از پیشوای دانا
صبرش به سر آمد زخلق آن ضمیر بینا
عازم به سوی خلد حق سرور احبّاست
عالم ندیده مثل او در مصاف وپیکار
شد زادگاهش کعبه آن مقتدای ابرار
قربانگهش محراب حق بر همه پدیدار
تنها علی دارای این جاه وقدر والاست
شمشیر تیزش کنده از میخ (وین) ستمها
لرزد ز نام یا علی تاج وتخت اعدا
مصداق قرآن کریم از لحاظ معنا
بهر ملاقات خدا حاضر ومهّیاست
بر فرق کون وکائنات ابر غم نشسته
نظم جهان گویا زهم قدرتش گسسته
قد همه اولادش از داغ او شکسته
امشب خداوند جهان سوگوار مولاست
کرده وصیت بر حسن کأی وصی بابا
بنما روا با قاتلم رأفت ومدارا
رفتم سپردم جمله را بر خدای یکتا
گاه وفای عهد با خالق تواناست
اصحاب ویاران جمله اند با فغان وزاری
محراب خالی گشته از باوفا سالاری
ارض وسما پیوسته اند گرم سوگواری
عرش برین در این عزا غرق شور وغوغاسات
آن ابردمرد ولایت که ید الله ست علی
سبب کون ومکان مطهر یکتاست علی
مادر دهر نداده پسری ثانی او
رونق چرخ وفلک عرش معلاست علی
خانه زادیکه در آن خانه حق کرد طلوع
به خدائی خدا هم ولی الله ست علی
آنکه بشکست بت وتبکده را کعبه نمود
خانه از پنجه ی پاکش که مصفاست علی
مظهر کل عجائب شده بر ارض وسما
ما سوا را ثمر ولنگر دنیاست علی
گر کلام الله حق آمده بردست رسول
کاتب جزوه وهر آیه ی الله ست علی
آن ولیّ که بیک عمر بهر نیمه ی شب
سروکارش به فقیران همه یکجاست علی
فخر این بس که خدا داد بر آن شوکت وقرب
که پسر عم نبی همسر زهراست علی
آن سعادت همه زین نخل امامت برخاست
یازده گو پسر پاکش که بدنیاست علی
رتبه ای را که برآن داده کریم یکتا
اسد الله وید الله ولی الله است علی
آنکه در دامن محراب عبادتگه حق
سر سپرد کرد به تیغ واسد الله ست علی
خضر وموسی ومسیحا وخلیل وداوود
جمله گویند که بر ما همه مولاست علی
یا علی یا علی یا علی یا علی
کن دل شیعیان از کرم منجلی
اهل سما دهد ندا قد قتل المرتضی (2)
از ناله های زینب وآه یتیمان
بیت الحزن شد خانه ی سالار خوبان
اهل زمین وآسمان در آه وفغان
سراسر کوفه شد شور قیامت به پا (2)
از شور جان سوز حسین چشمان گردون
ابر بهار است وبه گلش بو زده حسین
نالان دل هامون وسوزان قلب (حیجون)
شعله زده داغ علی بر دل ارض وسما (2)
کلثوم بآه وناله گوید آب وآب
دیدی فلک زد شعله بر جامک چنان تب
از داغ مولا مو پریشان گشته زینب
آنکه بود بعد نبی حجت اهل ولا (2)
شد کشته از شمشیر کین سردار خوبان
از تیغ بن مجلم اندر ذکر سبحان
آمد ندای قد قتل بر قلب کیوان
گشته شهید اشقیا شافع روز جزا (2)
جبریل گفتا این بیانات غم آور
شد لاله گون محراب ز خون فرق حیدر
بعد از پیمبر در جهان گردیده محشر
هستی خود کرده قدا بهر لقای خدا (2)
شور ونوای وا اماما بر فلک شد
زهرا بمحنت با ملائک نوحه گر شد
صاحب عزا در خلد حق خیر البشر شد
بهر علی مرتضی خون روداز دیده
ای کشته ی راه حقیقت لبیک
ای مرد محراب عبادت لبیک
ای بر یتیمان باب با عنایت
بر دل دو نیمان یاربی نهایت
در هر بلیه مشعل هدایت
اسطوره ی پاکی وهمت لبیک
بابا صدای ناله غریبان
آید بگوش از گوشه های ویران
ریزند خاک غم بسر یتیمان
ای شافع روز قیامت لبیک
ای غمخور وغمخوار بینوایان
مزدوریت شد در جهان فراوان
(دسترنج) خود دادی به ناتوان
شیر خدا یار محمد لبیک
شب تا سحر از خوف حق نخفتی
غیر از کلام حق ز حق نگفتی
در ماتمت مانندنی در افغان
بر سینه وبر سر زنان محبان
از خارق عاداتها واعجاز
بر هر سبب بودی پدر سبب ساز
ای محرم اسرار وواقف راز
بودی نجات ومنجی اسیران
داروی درمان همه علیلان
دریای ایمان وشهامت لبیک
بابا خبر از زینب ندادی
خون دلم از دیده گشته جاری
نبود بسر بعد از تو غمگساری
ای ماه تابان ولایت لبیک
در مسجد کوفه با خون نبوشته مظلوم علی جان
در راه خدا شد فرق تو شکفته مظلوم علی جان
امشب زجفا گشته حسن یکه وتنها
صد آه که زینب شد بی سرور ومولا
مولای محبان در خون شده خفته
در بحر غم وغصه فرورفته پیمبر
حیران شده بر حال دل حیدر صفدر
از دوری هجر تو زکف رفته قرارم
جویا نشدی از چه بر احوال فکارم
در کنج خرابه زوفا گوشه ویران
مأنوس بوی بود یکی پیر ز پیران
از فرقت او داشت غم وغصه وافغان
بودی بکجا ای مه دین شمع هدایت
در کنج خرابه بکشی دست محبت
بر فرق یتیمان حسینت ز عنایت
با زینب محزونه بگفتا پدرم کو
آن نور دو چشمان من وتاج سرم کو
بابای من غمزده وهمسفرم کو
حجت خدایی فخر اولیائی نور کبریائی میر لافتایی
سردار حسینی استاد حسینی ایکسته ی محراب ابگو هرنایاب
ای شمع هدایت عالم بعزایت
خورشید ولایت مصداق عدالت
امشب از هجران مولا محشر کبری بود
واماما واماما در جهان بر پا بود
خانه مولا بود بیت الحزن از آه وغم
اهل بیتش در عزایش سر بزانوی الم
دیده گریان سینه بریان تعزیت گویند بهم
از فراقش قد هر یک چون کمان گردیده خم
از غم احوال هر یک عالمی غوغا بود
قامت سروحسن از داغ بابا تا شده
وا مصیبت مجتبی بی یاور وتنها شده
دیده زار حسین خونبار چون دریا شده
از غم درد یتیمی رفدشان یلداشده
زین مصیبت در جنان خونین دل زهرا بود
آه وواویلا که امشب یاوران یکسر همه
حضرت عباس وعبدالله با جعفر همه
شمع دل خاموش باشند از غم حیدر همه
امشب است شام غریبان بهر یکدیگر همه
وا علی واعلیا ذکرشان گویا بود
ای دریغا ما بسر مهر درخشان داشتیم
جسم وجان باب خود از جان وجانام داشتیم
عندلیب نغمه خوان اندرگلستان داشتیم
پیش از این در بزممان شمع شبستان داشتیم
امشب از شمع شبستان دست ما کوتا بود
قبرش خالی شود آخر بچشم زار ما
خاطرش کی میرود از خاطر افکار ما
زینب مضطر پریشان از غم بابا بود
از فراق هجر حیدر ما بر در بود
دیده گریان وپریشان زینب مضطر بود
ام کلثوم حزین از غصه در آذر بود
یک جهان اندوه وغم در خانه ی حیدر بود
امشب اندر خانه ی مولا غم عظمی بود
خانه اش بین الحزن باشد زغمهای علی
از رمین تا به فلک بر پاست غوغای علی
در عزای سینه سوزش خون دل دریا بود
