حسينا – فقط يا حسين
سایت مداحی – لطميات – Azza

اي علمدار حسين جانها فداي جان تو ، دست ما دامان تو (2)

عاقبت جسم شريفت در ميان خون تپيد
گشته اي محروم از اين زندگاني نا اميد

قدّم از داغ تو اي سقّاي مظلومان خميد
وامصيبت از جفاي فرقه ي عدوان تو

عقل مات است از وفا وقوّت ايمان تو
دست مشتاقان تو بر دامن احسان تو

از کرم بردرد ما کي ميرسد درمان تو
چشم بر راه تو دارد خواهر نالان تو

گفت با عباس مولا داغت اندر دل نشست
يا اخا بر خيز وبنگر شيشه ي عمرم شکست

خيز وبر پا کن لوا ودشمنان را ده شکست
منتظر بنشسته اند اندر حرم طفلان تو

يا  اخا ده گوش وبشنو ناله هاي کودکان
خيز وتا آبي رساني بهر اين لب تشنگان

زانطرف بشنو تو جانا طعنه هاي کوفيان
جان ما قربان جان وحنجر عطشان تو

يا ابا الفضل اي علمدار رشيد ونامدار
ديده ي اهل حرم از داغ مرگت اشکبار

ميشوند بعدت اسير فرقه ي بيدادکار
در جنان بال وپرت داد از کرم يزدان تو

حسينم اي عزاداران بدل داغ پسر دارم
در اين درياي خون افتاده من يکتا گهردارم

کجا افتادي از اين يوسف گلگون قباي من
بگوشت غرقه خون بابا نمي آيد صداي من

نمي باشد بخير وصلت عليجانم دواي من
ز داغت تا صف محشر رخ از خون توتر دارم

دگر بعد از تو اي بابا حيات من شود مشکل
بماند تا قيامت داغ تو بابا مرا در دل

عجب کردي علي اکبر ميان خاک وخون محفل
چگونه در محيط خون به تو تاب نظر دارم

بنه سر را بزانويم دمي پس خواب راحت کن
بيا جانا در آغوشم زماني استراحت کن

در اين صحراي پر دشمن زمن بابا حمايت کن
اميدم بود در دنيا نهالي نوثمر دارم

گذارم غرقه خون بابا برويم روي گلگونت
زنم بوسه پياپي من به لبهاي پر از خونت

بقربان لبان تشنه وآن درد افزونت
ببين اي نونهال من چه شامي بي سحر دارم

افتخار اوليا  ، نور عرش کبريا ، حسينجان حسين جان 2

يا اخا يا سيدي اي قرة العين رسول
مانده ام دردام اين اعداي مردودجهول

گشتم از وصل رخ وديدار آقايم ملول
کن حلالم از وفا اي جانشين مصطفي
حسينجان حسينچان 2

يا اخا از خادمت از مرحمت گشتي رضا
در ره قرآن نمودم هستي خود را فدا

شد دو دستانم جدا از کينه ي قوم دغا
گشته ام محرم از ديدارت اي نيکو لقا
حسينجان حسينچان 2

يا اخا تا زنده ام نعشم مبر سوي حرم
من خجالت دارم از اطفال وابناء حرم

منتظر باشد سکينه تا که من آب آورم
بهر طفلان تو شد درد دلم بي انتها
حسينجان حسينچان 2

يا اخا تا جان بتن دارم ترا ياري کنم
از خيامت با فدا کاري نگهباني کنم

جان وسر را بي بها در راه تو فاني کنم
ميبرم چون شير حمله بر سپاه اشقيا
حسينجان حسينچان 2

حسين حسين حسين حسين 2

شهيد کربلا حسين ، غريب نينوا حسين
قتيل اشقيا حسين ، سر از بدن جدا حسين

خوشا اگر رويم همه بکربلاي با صفا
به سرزمين پر بلا ميعاد مردان خدا

هم قربانگاه عاشقان ووعده گاه انبيا
زجان کنيم زيارت عزيز کبريا حسين

سلام ما زجان ودل به خاک با صفاي تو
بروح ياوران دين فدائيان راه تو

جوانه زد شکوفه ها زخون پر بهاي تو
به گلستان مکتب اي عزيز کبريا حسين

کشتند حسين وياوران در کربلا عاشقان
از بهر اين نام آوران خون گريه کن اي آسمان

خدائيان در اين سفر صلا زند حسين حسين

منکه اندر ذکر يارب ياربم ، جان رسيد از فرط عصيان بر لبم
تائبم چون شعله در تاب وتبم ، پر گناهم پر گناهم پر گناه
روسياهم روسياهم روسياه

بارالها جرم بيحد کرده ام ، ظلم بر جان وتن خود کرده ام
توبه کردم اي خدا بدکرده ام ، پر گناهم پر گناهم پر گناه
عذر خواهم عذر خواهم عذر خواه

بارالها عبد پر عصيان منم ، شرمسار واز سيه رويان منم
از گناه وفعل خود گريان منم ، پر گناهم پر گناهم پر گناه
روسياهم روسياهم روسياه

بار الها غافر عصيان توئي ، جرم پوش اين سيه رويان توئي
دوستدار ديده ي گريان توئي ، پر گناهم پر گناهم پر گناه
عذر خواهم عذر خواهم عذر خواه

بارالها چون زدنيا محيل ، کاروان مرگ زد بانگ رحيل
واي بر احوال اين عبد ذليل ، روسياهم روسياهم روسياه
پر گناهم پر گناهم پر گناه

چون روم در خانه ي تاريک گور ، بر سرم آيد دو مأمور غيور
من چسازم اي خداوند غفور ، رو سياهم روسياهم رو سياه
عذرخواهم عذر خواهم عذرخواه

يادم آمد چون بآن آتشين ، حر بيامد دربر سالار دين
نادم وشرمنده گفت آن دلغمين ، رو سياهم روسياهم رو سياه
پر گناهم پر گناهم پر گناه

پادشاها بنده ات را بنده ام ، تا ابد من از رخت شرمنده ام
سر به پيش ياي تو افکنده ام ، رو سياهم روسياهم رو سياه
عذرخواهم عذر خواهم عذرخواه

راه اول بر تو بستم يا حسين ، قلب زينب را شکستم يا حسين
غرق جرمم گير دستم يا حسين ، رو سياهم رو سياهم رو سياه
عذر خواهم عذر خواهم عذر خواه

اذن ده تا جان کنم قربان تو ، جان خود سازم  بلاگردان تو
تا شوم من شامل احسان تو ، رو سياهم رو سياهم رو سياه
عذر خواهم عذر خواهم عذر خواه

اي يوسف کنعانم ، اي شمع شبانم
اي نور دل زهرا ، اي لاله ي بستانم

سروچمن ليلا ، شيرين سخن ليلا
رفتي وبرون کردي ، جان از بدن ليلا

اي شبه رسول الله آرام دل وجانم

اي اکبر زيبايم ، اي سر ودل آرايم
مادر تو مرو ميدان ، منما تو گرفتارم

از بوي تو مدهوشم ، وزحٌسن تو حيرانم
از هجر تو دلخونم ، بي روي تو مجنونم

قربان وفاي تو ، اي قدّرساي توي
هجر تو بگرداند ، در کوه وبيابانم

رفتي تو مرا از دست ، پشت پدرت بشکست
بي روي تو مدهوشم ، بي وصل تو خاموشم

بنگر ز فراق تو ، در ناله وافغانم

اي برادر يا ابا الفضل تشنه کامم اي سقّا
فکر آبي کن براي کودکانم اي سقا

خيز از جا اي برادر اي علمدار لشکر
ملجأ درماندگاني اي مرا يار وياور

بي تو همدم با فغان وآهم اي جان خواهر
از غم تو اي يل ميدان بنالم اي سقا

دستهايت اي برادر هر دو از پيکر افتاد
پرچم نصر من الله از برت يکسر افتاد

تيغ خونبارت زدست وتاج تو از سر افتاد
در محيط خون نهاني کن حلالم اي سقا

پشتم داغت شکستي کرده ام قطع اميد
از حيات وزندگاني من زهر دو نا اميد

غرقه در خون همچو ماهي از چه اي نور توحيد
پاسبان خيمه هايم بين تو حالم اي سقا

اي برادر رفتي واز قتل تو پشتم بشکست
روز من گشته سياه وطاقتم رفته از دست

از فراق وهجر رويت ريشته ي عمرم بشکست
خيز وبنگر قامت وقد چو دالم اي سقا

اي برادر اهل بيتم منتظر از بهر آب
قطره ي آب بهر طفلان وعزيزانم ناياب

جملگي در اضطراب ورفته از کف صبر وتاب
طاير خونين پر وبشکسته بالم اي سقا

السلام عليک يا ابا عبدالله
السلام عليک يا ابا عبدالله

سبط خير الورى يا حسين يا حسين
شمع بزم ولا يا حسين يا حسين

خون پاک خدا يا حسين يا حسين
دٌرّ بحر سما يا ابا عبدالله

جان بقربان تو اي عزيز بتول
از تو شد جاودان دين پاک رسول

عالمي از غمت گشته زار وملول
با کام تشنه ات يا ابا عبدالله

چون بآب فرات لشکر حق رسيد
در گلستان دين نورشادي دميد

پر ثمر شد زنو نخل باغ اميد
شد جهان روشن از جلوه ي ثار الله

مکتب کربلا درس سازندگي است
درس حريّت ودرس آزادگي است

خادمي درش بهترين زندگي است
تربتش مسلخ عشق انصار الله

ای شه تشنه کامان کن نگاهی بحالم
خواهم اندر رکابت تشنه لب جان سپارم

کن حلالم عمو جان ونما شادمانم
سر وجانها بقربان تو ای نور یزدان

تو بحق حامیّ وقافله سالار دینی
سپه عاشقان را غمگار ومعینی

افتخار ووصیّ خاتم المرسلینی
حجت الله خلاقی ودریای ایمان

ندلم از غصه در دامت ودر این دار فانی
بعد مرگ عزیزان سیرم از زندگانی

ای که نور وچراغ ره صاحب دلانی
ای عمو وعده ی ما جایگاه شهیدان

دل زارم مرنجان من محزون یتیمم
بلبم آمده جان وزغم دل دو نیمم

خواهشم را پذیرای سرور نازنینم
نتوان دل بریدن ز توای مهر رخشان

راه من از کثرت دشمن ز هر سو بسته بود
داغها پی در پی وغمها به هم پیوسته بود

بسکه میدان درون خیمه آوردم شهید
بود سر تا پای من خونین وزینب خسته بود

هر شهیدی شاهکاری داشت در اینجا ولی
کارهایت ای ای برادر جان همه برجسته بود

تا به سوی خیمه برگردی مگر با مشگ آب
جام در دستش رقیه منتظر بنشسته بود

من تک وتنها گشودم راه قربانگاه تو
گر چه دشمن هرزمان در هر طرف یکدسته بود

بر زمین افتاده دیدم پیکرت را غرقه خون
مشگ خالی ودو دست وپرچمی بشکسته بود

پشت من از داغ جانسوزت برادر جان شکست
چونکه رکن نهضتم بر همتت وابسته بود

چونکه کوشیدم که دربرگیرمت ممکن نشد
بسکه دشمن جمله اعضایت زهم بشکسته بود

خواستم شاید ببندم چشمهایت را اخا
لیک پیش از من عدو با تیر چشمت بسته بود