حسينا – فقط يا حسين
سایت مداحی – لطميات – Azza

آخرین باری که اومدم به پابوسی از صاحب کرم – سيد امير

اللهم صل على علي بن موسى الرضا المرتضى الإمام التقي النقي وحجتك على من فوق الأرض ومن تحت الثرى ، الصّدّيق الشهيد، صلاة كثيرة تامة زاكية متواصلة متواترة مترادفة كأفضل ما صليت على أحد من أولياءك

11 /11 هجري

القدس الحزين – حسين رفيعي

حتى الموت – عشاق الحسین

إذا جاء نصر الله – سيد أمير الموسوي

من علی اکبرم با ندای حسین
میروم تا کنم جان فدای حسین

مکتب کربلا درس سازندگی است 2
درس حریت ودرت آزادگی است

خادمی دربش 2 بهترین زندگی است
امن وآسایشم در لوای حسین

قتلگه گشته چون حجله ی شادیم
شد کفن عاقبتت رخت دامادیم

در طریق حسین مادرا راضیم
رهسپارم سوی کربلای حسین

عازم رزم کین نوجوان اکبر است
هیجده ساله کو شبه پیغمبر است

ثانی باب خود لاله ی اظهر است
او که باید رود از قفای حسین

کشته گردم چو من با همه یاوران
از ستمهای بیحد خودکامگان

میروم زین جهان سوی باغ جنان
عاشقم عاشق کربلای حسین

بی پسر گشته لیلا ومجنون شده
از غم مرگ اکبر جگر خون شده

دیده ی زینب از داغ او خون شده
لاله ی پرپر دلربای حسین

نخل امید لیلا علی جان توئی
پاره ی جان فرزند زهرا تودئی

یاور با وفا 2 مرد میدان توئی
نام تو یور کشته های حسین

قتلگه شد حجله ی یادگار مجتبی
شور محشر شد بپا در زمین کربلا

یادگار زهر نوش ممتحن
شد سرا پا سرخ از خونش کفن

حیف از رخساره ی گلگون او
آه وافسوس از غم محزون او

عیش دامادی او شد مبدل بر عزا

گاه معراج است وسالار شهید
در مناجات است با حی مجید

از غم قتل جوانان سر به سر
ریزد از از چشمان ز غم خونجگر

ناله ی لب تشنگان میرسد از نینوا

آه وواویلا که با چشمان تر
میزند لیلا به سر بهر پسر

گاه هجران است وقتل شاه دین
در تزلزل گشت ارکان زمین

شور محشر شد بپا در زمین کربلا

خون فشان از دیده ختم الانبیا
در غم جانسوز یاران خدا

فاطمه صاحب عزا اندر جنان
مرتضى باشد به فریاد وفغان

کودکان بر سر زنان با نواب وا ابا

حلالم کن تو ای مادر روانم سوی میدان
چو پیمان با خدا بستم دگر سیرم از این دنیا
مهیّای نبردم من براه یاری مولا
حسین را من چسان بینم میان دشمنان تنها
کفن پوشیده ام مادر برای دادن جان
لباس رزم پوشیدم بجای رخت دامادی
به رنگ خون بستم من حنای حجله ی شادی
نمی بینم دگر مادر ترا از امن نما یادی
ز خون خویش سازم من معطر این بیابان
بیا ای مهربان مادر در این هنگامه ی آخر
بگیرم اندر آغوشت بحال زار من بنگر
بود این آخریت دیدار ندارم طاقتی دیگر
روانم تا شوم ملحق به خیل شیرمردان

بیائید از حرم بیرون ز میدان اصغرم آمد
زمیدان این زمان نور دو چشمان ترم آمد

بیا ای مادر اصغر ز خیمه یک دمی بیرون
بگیر از دست من این دم تو این قنداقه ی پرخون

زخون او شده خوشبو زمین وآسمان گلگون
زمیدان این زمان نور رو چشمم در حرم آمد

ز تیر حرمله گشته گلوی نازکش پاره
شده شیرازه ی صبرم به یکباره همه پاره

که اصغر شد را شده این دشت سوزان مهر وگهواره
مرا این قربانی نورس براه داورم آمد

بخواب ای طفل محبوبم تو در گهواره ات بابا
که گویم ذکر خواب اکنون برایت اندرین صحرا

عزیز تشنه کامم ای فروغ دیده ی زهرا
بخون آغشته از میدان یگانه یاورم آمد

گلوی پر ز خونت از نظاره چون کنم دیگر
بمیدان رفتی وگشتی شهید فرقه ی کافر

بقربان تو بادا جان من ای غنچه ی پرپر
همی گریم همی نالم که خونین اصغرم آمد

الا ای طفل مذبوحم بقربان تو گردم من
گلی از گلشن رویت پسر جانا نچیدم من

براه عشق وایمان عاقبت داغ تو دیدم من
خزان ای آه وواویلا گل نو احمرم آمد

بیا زینب که من دیگر ندارم تاب دیدارش
بگیر این غنچه ی گل را که من هستم عزادارش

چکد خون همچو باران دمیدم از حلق خونبارش
دگر دیدار روی او بصبح محشرم آمد

لاله ی خونین کم ای تازه جوانم   علی تازه جوانم 2

اندر عزایت نوحه گر بهر تو نالم علی بهر تو نالم
ای مه لقا ای غرقه خون بهر تو گریم علی بهر تو گریم

نعش تو را جان پدر گیرم همی بر علی گیرم همی بر
آرام جانم ای علی آه وفغانم علی آه وفغانم

ای نوگل پرپر شده در خون شاور علی در خون شناور
ای آفتاب منکسف ای نور انور علی ای نور انور

سیلاب اشک بهرت روان از دیده ی تر علی از دیده ی تر
بهر شهیدان همه در آه ونوایم علی آه ونوایم

مظهر مردانگی ای روح رشادت علی روح رشادت
در دل تو عشق خدا فیض شهادت علی فیض شهادت

اسوه ی ایثار وشرف مرد شجاعت علی مرد شجاعت
بهر تو باشد همه این اشک روانم علی اشک روانم

آه دگر نشنوم آه زمزمه هایت علی زمزمه هایت
صوت مناجات تو وسوز دعات علی سوز دعایت

عشق خدا برده ز کف تاب وتوانت علی تاب وتوانت
ناله ی جانسوز من ای آب بقایم علی آب بقایم

چون عازم میدان شد آن شبه پیمبر علی شبه پیمبر
در دشت وصحرا جلوه کرد چون مهر خاور علی چون مهر خاور

تنها روان در قتلگه باشوکت وفر علی با شوکت وفر
غرقه بخون بیکفنم روح روانم علی روح روانم

نام تو آواز خدا ای مه بی سر علی ای مه بی سر
کشته ی میدان وفا لاله ی پرپر علی لاله ی پرپر

همسفران را تو بُدی سرمد ویاور علی سرمد ویاور
داغ غمت برده ز کف تاب وتوانم علی تاب وتوانم

بهر حسین ویاوران دارد عزا خیر البشر 2

بهر حسین فاطمه زاری به روز وشب کنم
درس وفا داری روان دائم از آن مکتب کنم

با اشک چشم وسوز دل یاد دل زینب کنم
او بین تیر ونیزه ها گمکرده یک قرص قمر

در سوگ سالار شهیدان خون فشاند مرتضى
بر گردن پیغمبر از داغ غمش شال عزا

زهرا بجنت نوحه گر گریان دو چشم مجتبى
من می فشانم اشک غم بر زینب خونین جگر

گوید حسین بن علی با زینب ای خواهر بیا
این لحظه های آخرم بنما تو با من الوداع

بنما معطر پیکرم بهر لقای کبریا
روسوی کانون بقا دارم کنون عزم سفر

ای سبط خیر المرسلین جانها فدای جان تو
قربان پاره پیکر عباس واکبرهای تو

هر عاشقی خواند ترا من عاشق وشیدای تو
ای یکه تاز نینوا وادی پر خوف وخطر

شد حجله ی قاسم ز کین قربانگه کرببلا
از خون فرق اطهرش بسته حنا بر دست وپا

پوشیده بر تن او کفن از بهر دیدار خدا
بر تربت خونین او بنشین دمی ای رهگذر

هر دم صدای ناله ی لب تشنگان آید بگوش
در جسم یاران حسین هر لحظه آید بجوش

دلها بود اندر تپش هم سینه ها اندر خروش
با هم شهادت را سرودی سرخ میخوانند ز بر

قاسم شتابان میرود     روبه سوی میدان
خواهد کند جان را فدا    در طریق جانان

عشق خدا دارد به سر آن جوان رعنا
بهر دفاع از مکتب وحق شده مهیا

شده حیره از زیبائیش دیدگان اعدا
گوید که اذنم کن عطا ای حسین جان

مادرندیده حجله ی شادمانی او
افسوس رفت از کف برون کامرانی او

محروم عروسی از چهره ی ارغوانی او
شوری ز نو بر پا شده در میان یاران

 آه ونوای کودکان بر سما رسیده
فریاد وبانگ العطش میشود شنیده

پشت فلک از داغشان چون کمان خمیده
در قلب وبر لبهایشان ذکر نام رحمان

در راه دین قربان شدن فخر وافتخار است
بهر شهیدان جنت حق در انتظار است

تنها امید عاشقان وصل کوی یار است
آید به گوش از خیمه ها خوشنوای قرآن

هنگامه ی معراج عشاق حق رسیده
جانها ز قید وبند زنجیر تن رهیده

گلبانگ تکبیر غریبان شود شنیده
کرببلا شد صحنه ی رزم کفر وایمان